Zaledwie miesiąc temu minęła setna rocznica urodzin francuskiej pieśniarki Edith Piaf. Napisano o niej wiele książek, lecz niektóre fakty jej życia pozostają owiane tajemnicą. Jedno jest pewne: była niesamowitą piosenkarką, która wywarła niebywały wpływ na muzykę.

Pięknością nie była. Nie miała kształtów Marlin Monroe, ani wdzięku Marleny Dietrich. Nie miała też łatwego startu z zawodzie. Nie przywdziewała bogatych kreacji, tylko prostą czarną sukienkę. I to wystarczyło, by zauroczyć publiczność swoim niskim głosem i zdobyć serca milionów ludzi.

Dzieciństwo w burdelu

Urodziła się jako Édith Giovanna Gassion 19 grudnia 1915 roku. Krąży wiele pogłosek na temat jej dzieciństwa. Jedna z legend, jaka urosła wokół jej postaci głosi, że przyszła na świat na chodniku pod latarnią, w zimową noc przy Rue de Belleville w Paryżu. Jednak w akcie urodzenia został wpisany szpital Tenon, znajdujący się w tej samej dzielnicy. Niedługo po porodzie ojciec Louis-Alphonse Gassion, niegdyś aktor teatralny, a wówczas uliczny akrobata, zabrał małą Edith od matki. Annetta Giovanna Maillard,  która była śpiewaczką kawiarnianą, nie interesowała się swą nowo narodzoną córeczką, co w przyszłości zaowocuje nienawiścią piosenkarki do matki. Artystka trafiła wtedy pod opiekę swojej babki, prowadzącej dom publiczny w Normandii. Tamtejsze prostytutki pomagały wychować dziewczynkę. W wieku trzech lat straciła wzrok, żyjąc jedynie w świecie dźwięków. Niewidoma była przez cztery lata. Młodość spędziła na ulicach Paryża, by w wieku 15 lat zająć się tym, co będzie robić już do końca życia – śpiewem.

Kariera „wróbelka”

Początki nie były wesołe. W 1935 r. został odkryty talent Edith Piaf przez Louisa Leplée, lecz w tym samym roku zmarła jej dwuletnia córka Marcelle. Starając się uporać się ze śmiercią swego jedynego dziecka, piosenkarka zaczęła pić i wdawać się w liczne romanse z kolejnymi mężczyznami. Zbawienny okazał się impresario, który nadał jej pseudonim artystyczny La Môme Piaf (piaf po francusku to wróbelek) i sprawił, że zaczęła śpiewać na scenie. Rozpoczęły się występy w kabarecie Le Gerny’s przy Champs-Elisee. Nieznana młoda dziewczyna, mierząca zaledwie 147 cm wzrostu, o niskim i chropowatym głosie wprawiła publiczność w zachwyt. Powoli zaczęło zmieniać się życie Edith.

Sława i samotność

Piosenki pisano specjalnie dla niej, miała rzeszę fanów, występowała za oceanem. Słynęła z niesamowitej ekspresji i dramatyzmu. Mimo że wokół niej zawsze byli mężczyźni, Edith czuła się samotna, wciąż szukając prawdziwej miłości. Była dwukrotnie mężatką. Jej pierwszym mężem był Jacques Pills, z którym pobrała się 20 września 1952 roku. Małżeństwo nie przetrwało długo, raptem cztery lata, po których artystka związała się z żonatym wówczas mistrzem świata w boksie Marcelem Cerdanem. Ich miłość skończyła się tragicznie, ponieważ Marcel wracając do Nowego Jorku, do ukochanej, zginął w katastrofie          lotniczej. Wróbelek długo nie mogła się pozbierać po jego śmierci. Dopiero 13 lat później wzięła ślub z młodszym od siebie o 21 lat Théo Sarapo. Państwo młodzi spotkali się z krytyką społeczeństwa, lecz Theo okazał się przyjacielem aż do śmierci.

Fin

Zmarła na raka wątroby 10 października 1963 roku w Grasse. Spoczywa do dziś na sławnym cmentarzu Père Lachaise, na którym w dniu jej pogrzebu pojawiło się ponad 40 tys. ludzi. Jej grób, wraz z legendarnym Jimem Morrisonem, jest najczęściej odwiedzanym na cmentarzu. W 1977 roku powstało Muzeum Edith Piaf w Paryżu przy Crespin du Gast. Jej piosenki: „La vie en rose” czy „Non, je ne regrette rien” na zawsze pozostaną w milionach serc.

19 grudnia 2015 roku minęła setna rocznica urodzin Edith Piaf. Z tej okazji w Bibliotece Głównej UG będzie można obejrzeć wystawę „Była sobie Piaf”. Na wystawie zostaną zaprezentowane eksponaty poświęcone francuskiej pieśniarce, pochodzące z prywatnych zbiorów prof. Mieczysława Gajosa, romanisty z Uniwersytetu Łódzkiego, miłośnika i znawcy artystki. Okazja do zwiedzania trwa od 15 stycznia do 26 lutego. Zapraszamy!

fot.: commons.wikimedia.org